Een aantal weken geleden hebben we een kayak aangeschaft. Gewoon omdat we het leuk vinden maar ook om vanuit de kayak te kunnen fotograferen. Vorige week ben ik, na daarvoor twee dagen ziek op bed gelegen te hebben, om half vijf in de ochtend in de kayak gestapt om de zonsopkomst te kunnen fotograferen. En gewoon ook om te genieten van de stilte. Daarnaast heb ik ook nog het geluk dat het volle maan is en de omstandigheden ideaal zijn (geen wind). Een blue moon nog wel, alhoewel het in de ochtend eigenlijk geen blue moon meer is. Een blue moon is wanneer het voor de tweede keer in een maand blue moon is.
Beginnen met kajakken in de volle maan terwijl het nog licht moet worden heeft iets magisch.
En dan zie je het langzaam licht worden, terwijl je alleen bent op spiegelglad water. Water met zoveel weerspiegeling dat je er bijna hoogtevrees van zou krijgen.
Het is de eerste keer dat ik alleen naar het Joppe peddel en ik heb geen idee hoe lang ik erover zal doen. Even denk ik dat ik het niet ga redden, maar als ik dan op mij klokje kijk zie ik dat ik nog een kwartier heb. Ik zet nog even aan want dat moet gaan lukken. En dan leg ik de kajak aan een paal en wacht op wat komen gaat.
Hierna maak ik de kajak weer los en peddel terug naar huis, met nog één blik achterom. Het was weer prachtig. Als ik thuis kom is het half 8 en staat Ko net op.
